Çok kötü bir şekilde size hitap etmenin yanı sıra, çocuğunuz aniden saygı kavramını mı unuttu? Ergenlik krizi dediğimiz bu mu?
Özen ve dikkat sayesinde, bebeğiniz büyüdü. Aslında, o kadar büyüdü ki, daha uzun olmasa bile neredeyse senin kadar uzun boyluydu ve bunu yapmak için sekiz kişilik yemek yedi. Belki bir usturaya ihtiyacı var, belki de bir sütyene ihtiyacı var ve şimdi ne tür bir yetişkini yetiştirdiğinizi görebilirsiniz. Çocuğunuz size hakaret etmediğinde, çok iyi bir ruh halinde olabilirsiniz. Ya da belki çok makul kararlarınızdan birine karşı çıkabilir.
İşlerin zaman içinde daha iyi hale gelip gelmeyeceğini ve harika bir ilişki görüp görmeyeceğinizi merak edersiniz. İşte bu zor ve nankör gençlik krizi sırasında tekrar gülümsemek için birkaç cevap.
Muhalefet
Bazı gençler bu dönemden fazla öfke duymadan geçse bile, birkaç zor ve problemli dönem için değilse bile, bu sırada yaşlarına uyarlanmayan bazı kuralları değiştirmek isterler, diğerleri genellikle muhalefet halindedir ve mümkün olduğunca kibirli olarak ebeveynlerini kışkırtmaya çalışırlar.
Tabii ki, birçok ebeveyn çocuklarının çok az dikkatle cevap verdiğini ve onlardan istediklerini yapmayı reddettiğini kabul etmekte zorlanıyor. Kolay görünmeye çalışmayacağım, sinir bozucu, aşağılayıcı ve stresli çünkü kontrolü kaybettiğinizi hissediyorsunuz ve artık daha fazla risk aldıkları anda çocuklarınızı güvende tutamayacaksınız.
Ergen psikolojisi çok karmaşıktır. Eğer asi bir gençle arkadaş olmaya çalışırsan, sana saygısız davranır. Çok katı iseniz, sinirli ve öfkeli olacaktır. Bence yapılacak en iyi şey, onun etrafında dürüst ve sakin olmak ve açık ve tutarlı kurallar oluşturmaktır.
Değişiklikler
Ergenlik, kontrolü kaybetmemek için çocuğunuzu ve öfkenizi anlamaya çalışmanız gereken hassas bir dönemdir. Çocuğunuzun iki yaşında olduğu halini hatırlayın, anlaşılmak için elinden geleni yapıyordu ve sonunda kendini ifade etmeyi başardığı için, “hayır” diyebileceğini fark etti. Bu nedenle de “hayır” demeye karar verdi.
Benzer şekilde, bir genç çok şey öğrendi ve şu anda kararlarınızın keyfi olmadığının, deneyiminize dayalı olduğunu anlayacak donanıma sahip değil. Onlar henüz sizin kadar akıllı değiller ve bilgelik zamanla kazanılır. Sabırlı olmak size kalmış. Ne dediklerini biliyorsunuz: “Gençlik bilseydi, ihtiyarlık yapabilseydi”
Çocuğunuz, öfkesini etkileyebilecek yoğun bir hormonal değişim döneminden, onu daha da yorgun hale getiren hızlı bir büyüme döneminden ve karşı cinse karşı çekiciliğin arttığı, spor rekabetinin şiddetli olduğu ve akademik konuların arttığı ciddi bir dönemden geçiyor. Çok yorucu bir dönem ve en azından bizlerde onların yerinde olsak,onlar kadar sabırsız olurduk. Yapabileceğimiz şeyse, yaşadıkları ve nasıl tepki verdikleri konusunda biraz yumuşak davranmak.
Güvenlik ve işbirliği
Çocuğumuzun sadece biz yokken mutlu olmasını istemediğimizden, yapılacak en iyi şey onlarla konuşmak, kararlarımızı açıklamak, bazı açılardan akşamları dışarı çıkma, buluşma, Facebook, cep telefonları vb. gibi istekli olmadığımız riskler için ortak nokta oluşturmaya çalışmak.
Gençiniz arkadaşlarıyla birlikte filmlere ve parka gitmek istediğinden – ve tabii ki annesi olmadan! – Önceden sınırlarınızı düşünmek akıllıca olur. Onunla konuşmadan önce karar verilmesi gereken her şeyi düşünün. Kime kendisiyle ne yapmasına izin verileceğini, nereye gitmesine izin verdiğinizi, ne kadar geç kalacağını ve bunun ne anlama geldiğini sorun. Doğal olarak endişeli iseniz, acil bir durumda sizi arayabilmesi, her saat sizinle konuşabilmesi veya onu almanızı isteyebilmesi için ona bir cep telefonu sunabilirsiniz. İyi iletişim, çatışma riskini en aza indirir.
Facebook’a gelince, kaçış yok: Çocuğunuzun muhtemelen bir hesabı olacak. Facebook’u kullanmak için yasal yaş 13’tür. Çevrimiçi bir çocuğun varlığını içeren her şey gibi, listesinde onunla buluşmaya çalışan yabancı olmadığından emin olabilirsiniz. Ayrıca, aile atmosferini zehirleyebilecek herhangi bir zorbalık biçiminden kaçınmak için etkileşimlerine göz atabilirsiniz. Ergenlik çağındaki arkadaşınızla birlikte “Facebook arkadaşları” olmak zor bir sorudur ve bunu başka bir makalede tartışacağız.
Kısacası, çoğu ebeveyn tarafından korkulan ergenlik, onlar ve bizim için özgürlük ve ilişkileri ilgilendiren her şey üzerinde bir ayarlama dönemidir. Değerleriniz ve inançlarınızı açıklamak için çocuğunuzla ne kadar çok konuşursanız, size daha fazla güvenmeye ve sizi nasıl gururlandıracağına dair daha fazla eğilimli olacaktır. İlişkiniz, bana göre, hayatımızın en zor (ancak tatmin edici) dönemlerinden biri olan ona yardımcı olacaktır. Hepimiz oradaydık ve huysuz ve çalkantılı çocuğunuzun zor zamanlar geçirmesini her zaman engelleyemeseniz de, en azından elinizden gelenin en iyisini denediğinizi ve bu süreçte sabrınızı eğittiğinizi bileceksiniz.
