Anne – babaları, sıkıntılı çocukları geceleri yalnız bırakmaya teşvik eden ebeveynlik tavsiyelerini sorgulayın. Çünkü çocuklar sorunları kendi başlarına halletmek için gereken başa çıkma araçlarından yoksundur. Uyku eğitiminin “ağlama” stratejilerinin savunucuları bile bu tür yaklaşımların küçük bebekler ve özellikle korkan veya endişeli çocuklar için uygun olmadığı konusunda ebeveynleri uyarır.
Çocuğunuzun gece korkularının üstesinden gelmek için onunla hayal ürünü ve gerçeklik arasındaki fark hakkında konuşun ve dolapta canavar olmadığını kanıtlayın.
Yukarıda belirtildiği gibi, fantezi ve gerçekliği ayırt etmekte zorluk çeken çocuklar gece korkuları için daha yüksek risk altında olabilir.
Günlük stres kaynaklarını göz önünde bulundurun.
Gündüz endişelerinden muzdarip çocukların (okul, ebeveynlerden ayrılma veya diğer endişeler) karanlıktan korkma ve yalnız uyumaktan korkma olasılığı daha yüksektir. Gündüz stresi ile başa çıkmasına yardımcı olarak çocuğunuzun gece korkularını azaltabilirsiniz.
Çocuğunuzun uyku gereksinimlerini ve uyku programını gözden geçirin.
Bazen ebeveynler çocuklarının ne kadar uykuya ihtiyaç duyduklarını abartır ve çocuklar uykuya geçiş yapacakları süreden çok önce çocuklarını yatağa gönderirler. Karanlıkta endişeleri ile bırakılan çocuklar, gece korkuları üzerinde durmak için daha fazla zamana sahip olur.
Korkutucu televizyon programları, hikayeler ve görüntülerden kaçının – özellikle yatmadan önce.
Bu durum, çocuğunuz yanınızdayken sizin TV’de rahatsız etme ihtimali olan bir şey izlemenizi ve çocuğunuzun da buna pasif olarak maruz kalmasını içerir. Bu konuda yapılan bir araştırma, akşam haberleri de dahil olmak üzere yetişkin TV programlarına maruz kalan 5-6 yaş grubunun genel olarak daha az uyuduğunu ve daha fazla uyku bozukluğu yaşadığını ortaya koymaktadır.
Korkuya karşı dokunma gücüyle ile savaşın.
Fiziksel sevgi, ayrılık kaygısını kapatır. Çocuğunuza vereceğiniz yumuşak bir oyuncak hayvan veya bebekle rahatlamasını sağlayabilirsiniz.
Sabırlı olmaya çalışın.
Çocuğunuzun gece korkuları sizi uykudan mahrum bırakıyorsa sinirlenmeniz doğaldır. Ancak öfkenizi veya rahatsızlığınızı çocuğunuza yönlendirmemeniz ve hissettirmemeniz çok önemlidir. Eğer çocuğunuz reddedilmiş hissederse, bu sadece ayrılık kaygısını yoğunlaştıracak ve işleri daha da kötüleştirecektir.
Kaynak: https://www.parentingscience.com/nighttime-fears.html
